Metryka
Jarosław, ul. Aleksandra Fredry, 2011
Nazwa według obowiązującej uchwały:
Aleksandra Fredry
Dzielnica: I
Historia nazwy:
Lokalizacja
Początek: N 50° 1′ 26.68″, E 22° 41′ 48.66″ |
Koniec: N 50° 1′ 47.26″, E 22° 42′ 7.52″
Patron
Aleksander Fredro - są dwie postacie związane z Jarosławiem o tym imieniu i nazwisku:
herbu Bończa (1674-1734) biskup chełmski (1719-1724) oraz biskup przemyski (1724-1734).
Sekretarz królewski na dworze Augusta II Mocnego, wiceprezydent Trybunału Głównego Koronnego (1708 i 1710), sekretarz wielki koronny, prezydent trybunału (1714 i 1716).
Przez 20 lat pełnił funkcje proboszcza parafii i prepozyta jarosławskiej kolegiaty, którą obdarował ozdobnymi mszałami i srebrnymi kielichami, ponadto ufundował obrazy Matki Boskiej Częstochowskiej i świętej Trójcy oraz kamienną figurę świętego Jana Nepomucena.
Od 1719 biskup chełmski. Od 1724 biskup przemyski.
A.A. Fredro - biskup przemyski i proboszcz jarosławski zarazem (1714-1734), ze szczególnym zamiłowaniem starał się o artystyczne przyozdobienie jezuickiego kościoła mariańskiego, przebudowanego okazale w stylu późnego baroku (1698-1713). Wnikając w najdrobniejsze szczegóły dekoracyjne dobierał biskup co przedniejszych artystów, malarzy, rzeźbiarzy i architektów. Inne świątynie jarosławskie z kolegiatą Wszystkich Świętych na czele korzystać musiały również niemało ze szczodrobliwości biskupiej, brak jednak dokładnych danych nie pozwala śledzić działalności artystycznej duszpasterza na terenie miasta.
Gottfried, Kazimierz,
Jarosław w XVIII wieku, nakł. Muzeum Miejskiego, Jarosław 1937
hrabia herbu Bończa (1793-1876) ur. w Surochowie k. Jarosławia polski komediopisarz, pamiętnikarz, poeta, wolnomularz, tworzył w epoce romantyzmu. Brał udział w wyprawie Napoleona na Moskwę; otrzymał wówczas Złoty Krzyż Virtuti Militari. W latach 1813-1814 przebył całą kampanię napoleońską, w 1814 odznaczony Krzyżem Legii Honorowej.
Od 1829 w Towarzystwie Przyjaciół Nauk, od 1830 w Obywatelskim Komitecie Pomocy dla Powstania we Lwowie, od 1861 poseł do Sejmu Krajowego, od 1873 członek Akademii Umiejętności.
Autor komedii obyczajowych z życia szlachty, głównie prowincjonalnej, a także wierszy, poematów, aforyzmów. W swych komediach Fredro ukazał mistrzostwo w tworzeniu charakterystyki bohaterów, kształtowaniu akcji i giętkości języka.
Była to wiosna roku, wiosna mego życia, wiosna chlubnego zawodu, wiosna odradzającej się Ojczyzny. Jechałem po trzaskach dwułbistych Orłów. W Jarosławiu nawet ujrzałem już nad odwachem naprędce
wymalowanego Orła białego. Mógł był wprawdzie i za gęś być wziętym ale któż na to zważa. Sercem, a nie oczyma patrzałem na ten obraz droższy, milszy niż wszystkie dzieła Rafaela.
Fredro, Aleksander,
Trzy po trzy : pamiętniki z epoki napoleońskiej, 1844-46
Aleksander Antoni Fredro
