ulice.jaroslaw.pl
prof. Mieczysława
 ul. Gębarowicza 

Metryka

Jarosław, ul. prof. Mieczysława Gębarowicza, 2011

Nazwa według obowiązującej uchwały:

prof. Mieczysława Gębarowicza

Nazwa TERYT*Krajowy Rejestr Urzędowy Podziału Terytorialnego Kraju
CechaNazwa 1Nazwa 2Id. ULIC
ulicaGębarowiczaprof. Mieczysława26828

Dzielnica: III

Historia nazwy:

  1. prof. Mieczysława Gębarowicza
    dokument nadania nazwy: Uchwała Nr 353/XXXIX/93


Lokalizacja

  Początek: N 50° 0′ 35.63″, E 22° 41′ 58.86″  |   Koniec: N 50° 0′ 26.16″, E 22° 41′ 46.01″


Patron

Profesor Mieczysław Gębarowicz
(1893-1984) - ur. w Jarosławiu polski uczony i humanista, historyk sztuki. Brał udział w obronie Lwowa w 1918. Studiował historię powszechną i historię sztuki na Uniwersytecie Lwowskim. W 1920 został asystentem Katedry Historii Polski Uniwersytetu Jana Kazimierza. Od 1922 pracował w Zakładzie Narodowym im. Ossolińskich, gdzie od 1923 był kustoszem Muzeum Lubomirskich. Prowadził szerokie prace naukowe, podróżował w tym celu do wielu krajów Europy. W 1936 otrzymał tytuł profesora tytularnego na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. W latach 1923-38 wykładał również historię sztuki na Wydziale Architektonicznym Politechniki Lwowskiej. W 1941 został kierownikiem dawnego Ossolineum, połączonego z Biblioteką Baworowskich.
Wybuch wojny w 1939 r. rozpoczął okres jego walki w obronie polskich zbiorów we Lwowie. W 1944 r. po zajęciu Lwowa przez władze radzieckie prof. Gębarowicz został kierownikiem Polskiego Sektora Biblioteki Akademii Nauk USSR im. Wasyla Stefanyka (dawn. Ossolineum). Mimo namowy przyjaciół nie opuścił Lwowa. Uczestniczył w pakowaniu części zbiorów Ossolineum, które miały być przewiezione do Wrocławia oraz przygotowaniach do transportu Panoramy Racławickiej. (...) Dorobek naukowy profesora Gębarowicza liczy około 100 pozycji bibliograficznych. Postać jego wzbudzała zainteresowanie nie tylko ze względu na to, że był wybitnym uczonym, ale też na jego rolę we Lwowie, szczególnie po 1957 r. Mieszkanie profesora stało się polskim instytutem naukowo-badawczym dla polaków przybywających ze Lwowa. Kochał Lwów i nie opuścił go aż do śmierci, która nastąpiła 2 września 1984 r. Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim w grobowcu rodziny Klamutów.
  Starzewska, Janina, Z cuklu "Ulica pod patronatem" Mieczysław Jan Gębarowicz, Biuletyn Informacyjny Rady i Zarządu M. Jarosławia, 1993