|
Kazimierza
ul. Gottfrieda | |
Metryka
Jarosław, ul. Kazimierza Gottfrieda, 2011
Nazwa według obowiązującej uchwały:
Kazimierza Gottfrieda
Dzielnica: II
Historia nazwy:
Lokalizacja
Początek: N 50° 0′ 57.91″, E 22° 41′ 18.31″ |
Koniec: N 50° 1′ 2.96″, E 22° 41′ 25.67″
Patron
Kazimierz Gottfried (1903-1973) doktor historii, muzealnik, autor książek o Jarosławiu, nauczyciel. W 1933 został społecznym pomocnikiem sekretarza magistratu w Jarosławiu, jednocześnie objął posadę nauczyciela w Gimnazjum Kupieckim. Pomagał przy gromadzeniu i katalogowaniu zbiorów muzealnych, organizował wystawy.
Po wybuchu II WŚ wraz z Janem Harlenderem likwidował ekspozycje muzealne i zabezpieczał dokumenty archiwalne miasta. Prowadził tajne nauczanie.
W lipcu 1944 uratował archiwum akt dawnych miasta Jarosławia przed wysyłką do Niemiec, ukrywając je w podziemiach klasztoru reformatów. Po zakończeniu wojny nauczał w gimnazjum i liceum ogólnokształcącym. W 1947 obronił doktorat na Uniwersytecie Jagiellońskim.
Przyczynił się do przeniesienia Muzeum do Kamienicy Orsettich. Działał w Stowarzyszeniu Miłośników Jarosławia.
Źródło: Cwela, Bronisław, Dr Kazimierz Gottfried 1903-1973, Rocznik Stowarzyszenia Miłośników Jarosławia, tom IX 1972-76, Jarosław 1976, s.107
W lipcu 1944 r. ewakuujące się przed ofensywą radziecką władze niemieckie wydają decyzje wywiezienia do Niemiec archiwum akt dawnych Jarosławia, a K. Gottfriedowi polecają przygotować je do wysyłki.
Świadom niebezpieczeństwa zaprzepaszczenia historycznych dowodów polskości naszego miasta, podejmuje K. Gottfried śmiałą próbę oszukania okupantów. Na stację kolejową wysyła skrzynkę wypełnioną makulaturą gazetową,
a drugą wypełnioną archiwaliami ukrywa w korytarzach podziemi. Wykrycie zmiany groziło mu łatwymi do przewidzenia konsekwencjami ze strony hitlerowców nasilających w Jarosławiu i okolicy terror i masowe egzekucje właśnie w
ostatnim okresie, w obliczu nieuniknionej klęski. Tego również był świadom K. Gottfried. Udowodnił swój patriotyzm czynem, godnym wytrawnego konspiratora. Rychło po wyzwoleniu Jarosławia w dniu 27 lipca 1944 r. przystąpił
do pracy na stanowisku kierownika muzeum jak i nauczyciela historii w Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącym.
Sobocki, Stanisław,
Dr Kazimierz Gottfried Profesor I Państwowego Gimnazjum, Biuletyn Informacyjny m. Jarosławia, nr 1(85)/2000 i nr 2(86)/2000
Poprzednia nazwa
Głębocka - dzielnica oficjalnie wcielona do obszaru miasta Jarosławia na podst. uchwały rady miejskiej z dnia 11 kwietnia 1892 r.
Dzielnica Głębocka rozciągała się w południowej stronie miasta i oddzieloną była od Śródmieścia Placem Mickiewicza i ul. Fredry, a od dzielnicy Pełkińskiej ul. Zamkową.
Składała się ona z 2 różnych części. Część wschodnia obejmowała obszary nizinne, stanowiące część łożyska Sanu, część zachodnia obejmowała wzgórze wzdłuż gościńca przemyskiego (ul. 3-go Maja),
które opadało stromym zboczem do łożyska Sanu a łagodnie wznosiło sie w kierunku zachodnim i przechodziło łanami pól w dzielnicę krakowską. Ze śródmieściem łączyła dzielnice Głębocką ul. Badeniego,
która prowadziła od ul. Zamkowej i Tatarskiej przez most murowany, przerzucony ponad ul. Fredry, do ul. 3-go Maja. Od ul. 3-go Maja prowadziły dwie drogi polne w kierunku zachodnim do ul. Hetmańskiej.
Jedna z nich zaczynała się między gimnazjum a dawnym dworkiem SS. Benedyktynek i wiodła obok magazynów wojskowych (obecnie ul. Piekarska) do ul. Hetmańskiej. Druga od dworku Kostórkiewiczów prowadziła obok koszar na
Gergoncie do stacji kolejowej. Na południe od tej drogi polnej miedzy koszarami na Gergoncie a traktem przemyskim rozciągały się przecięte wandołem potoku Głębockiego, obszary uprawnych pól, stanowiące wlasność Hr. Siemieńskich.
Do dzielnicy Głębockiej należało po prawym brzegu Sanu położone przedmieście Garbarze.
Wondaś, Andrzej,
Szkice do dziejów Jarosławia: Upadek Jarosławia pod rządami austrjackiemi (1773-1818), T. 1, 1934
