Metryka
Jarosław, ul. Harcerska, 2011
Nazwa według obowiązującej uchwały:
Harcerska
Dzielnica: VI
Historia nazwy:
Lokalizacja
Początek: N 50° 1′ 13.39″, E 22° 39′ 49.42″ |
Koniec: N 50° 1′ 17.97″, E 22° 39′ 48.53″
- polski ruch społeczny i wychowawczy, będący częścią ruchu skautowego. Oparty na służbie, samodoskonaleniu (pracy nad sobą) i braterstwie. Ruch harcerski sformalizowany jest w szereg organizacji harcerskich pracujących w kraju i poza jego granicami.
Początek harcerstwu w Jarosławiu dał działający od 1909 r. oddział ćwiczebny im. płk. Dionizego Czachowskiego, a następnie od 1910 r. drużyna Młodzieży Sokolej. W grudniu 1911 r. zorganizowano I Jarosławską Męską Drużynę Skautową im. płk. Dionizego Czachowskiego (kierowaną przez Jana Decowskiego) oraz patrol żeński skautek (prowadzony przez Zofię Słoniewską).
W 1912 roku nastąpił dalszy rozwój organizacyjny. W I Jarosławskiej Męskiej Drużynie (107 członków w 13 zastępach) drużynowym został Adam Rzepicki. Po wybuchu I WŚ skauci zgłaszali się ochotniczo do formujących się Legionów Polskich, natomiast skautki podejmowały m.in. pracę w szpitalach.
Po 1915 r. Jarosławska Męska Drużyna Skautowa zmieniła swego patrona na ks. Józefa Poniatowskiego. W Jarosławiu 18 maja 1919 r. powołana została Komenda Miejscowa Drużyn Żeńskich Skautowych na czele z Kazimierą Wodzińską.
Harcerstwo