|
księdza Mieczysława
ul. Lisińskiego | |
Metryka
Jarosław, ul. księdza Mieczysława Lisińskiego, 2011
Nazwa według obowiązującej uchwały:
księdza Mieczysława Lisińskiego
Dzielnica: II
Historia nazwy:
Lokalizacja
Początek: N 50° 0′ 59.30″, E 22° 41′ 7.64″ |
Koniec: N 50° 0′ 54.14″, E 22° 41′ 0.41″
Patron
wcześniej Lis (1877-1957) polski ksiądz katolicki, przewodniczący Polskiej Organizacji Wojskowej, radny miejski oraz rektor kościoła Św. Ducha w Jarosławiu.
Po ukończeniu Diecezjalnego Seminarium Duchownego w Przemyślu pracował w parafii Wielowieś, a następnie w kościele św. Trójcy w Przemyślu jako katecheta, rektor i kapelan Sióstr Benedyktynek.
W 1917 wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej. W 1918 wszedł w skład Reprezentacji Rządu Polskiego w Jarosławiu. Werbował razem z innymi młodzież do obrony Lwowa i Przemyśla. W 1924 otrzymał nominację na stałego katechetę w I gimnazjum.
Organizował spotkania historyczne. W latach 19331939 radny miejski z ramienia Stronnictwa Narodowego.
Po odzyskaniu niepodległości Ks. Kanonik włączył się czynnie do pracy dla miasta. Jako dobrze znany tutejszemu społeczeństwu obywatel,wielokrotnie wybierany był do organów samorządu miasta. Brał czynny udział w pracach Zarządu Miasta, zabierał głos we wszystkich sprawach dotyczących uporządkowania gospodarki miejskiej, szczególnie dbając o racjonalne wykorzystanie środków na cele opieki społecznej. (...)
Zostawił po sobie trwały pomnik - dwa domy sierot polskich, obecnie Zakłady Wychowawcze dla dziewczynek i chłopców z lekkim upośledzeniem. By zapewnić dzieciom, chociaż zastępczą, ale matczyną opiekę, sprowadził Ks. M. Lisiński Siostry Służebniczki NMP NP ze Starej Wsi k. Brzozowa. 10 września 1919 r. przyjechały do sierocińca pierwsze trzy siostry, które objęły całkowitą opiekę nad dziećmi. Siostry Służebniczki pracują w tych domach do dnia dzisiejszego.
Mehal, Ewa,
Z cuklu "Ulica pod patronatem" Ksiądz Kanonik Mieczysław Lisiński, Biuletyn Informacyjny Rady i Zarządu Miasta Jarosławia, 1993
Poprzedni patron
(1904-1948) górnik, rębacz dołowy. W PRL uznany za wzór przodownika pracy. Pracował w kopalniach w Polsce, potem w Belgii. Był związany z ruchem lewicowym. W okresie emigracji zarobkowej wstąpił do Komunistycznej Partii Belgii, a po powrocie do kraju wstąpił w szeregi komunistycznej PPR.
Pracując jako rębacz w kopalni "Jadwiga", 27 lipca 1947 wystosował list otwarty do górników, wzywający do współzawodnictwa pracy i przekraczania norm. Następnie wezwał do współzawodnictwa innych górników. Wierzył, że w ten sposób zostanie przyspieszona odbudowa zniszczonej Polski. Do historii przeszło jego hasło: "Kto da więcej niż ja?".
Ogłoszony został przez propagandę pierwszym polskim przodownikiem pracy. Na zdj. pomnik W. Pstrowskiego w Zabrzu.
Były patron
(1816-1888) ur. w Jarosławiu radny, członek zarządu (asesor) i burmistrz miasta Jarosławia (18601876), członek Rady Powiatowej (1867-1876). Piastując urząd przyczynił się do przywrócenia języka polskiego jako urzędowego w administracji i szkolnictwie finansowanym przez miasto.
Za jego kadencji nastąpił znaczny wzrost dobrobytu miasta, zrealizowano wiele inwestycji; wybudowano gmach Gimnazjum, drewnianą szkołę na Przedmieściu Dolnoleżańskim, uregulowano koryto Sanu w 1869 i wybudowano kolej im. Karola Ludwika. Zajmował się wykupieniem od Austriaków ratusza, odbudową spalonego w 1862 kościoła św. Jana, remontem i odnową cerkwi, zyskując sobie popularność i zaufanie mieszczan.
Zgodnie z ustawą o samorządzie gminnym z 1866 r. Gustaw Adolf Weiss został jednomyślnie wybrany naczelnikiem Jarosławia. Przed objęciem urzędu pełnił funkcję asesora (od 1845 r.), zastępcy burmistrza (od 1855 r.), a w latach 1860-1867 tymczasowego burmistrza.
Od jego nazwiska pochodzi nazwa dawnego folwarku benedyktynek - "Weissówka" - na przedmieściu Głębockim od ul. 3 Maja do granicy z Pawłosiowem, którego był właścicielem. (...)
13 stycznia 1876 r. Wydział Powiatowy odwołał G.A. Weissa z funkcji burmistrza z powodu nieprawidłowej gospodarki finansowej. (...) G.A. Weiss odwołał się do Wydziału Krajowego, który uwzględnił jego prośbę zalecając zaniechanie dochodzenia i kierowanie wierzycieli na drogę sądową. W 1881 r. G.A. Weiss przedstawił Radzie rozlizcenie zaliczek pobranych z kasy miejskiej, dodając, że były one często niewystarczające, a niedobory pokrywał z własnych zasobów. W 1879 r. został ponownie wybrany na członka Rady Gminnej. Opinia publiczna uznała bowiem, że padł ofiarą intryg i wadliwego systemu finansowego.
Bieńkowska, Zofia,
Z cuklu "Burmistrzowie z okresu autonomii Galicji i II Rzeczypospolitej" Gustaw Adolf Weiss, Biuletyn m. Jarosławia, 1993
Mieczysław Karol Lisiński
