Metryka
Jarosław, ul. Opolska, 2011
Nazwa według obowiązującej uchwały:
Opolska
Dzielnica: I
Historia nazwy:
Lokalizacja
Początek: N 50° 1′ 7.61″, E 22° 40′ 57.24″ |
Koniec: N 50° 1′ 5.21″, E 22° 40′ 50.17″
Nazwa
W pełni udokumentowana lokacja miasta Jarosławia na prawie magdeburskim nastąpiła w roku 1375 przez Władysława Opolczyka.
(1326/1332-1401) - książę opolski w latach 1356-1401, 1372-1378 Namiestnik na Rusi Halickiej, w 1378 wielkorządca Polski, 1378-1392 książę dobrzyński i kujawski (jako lennik Polski).
Pochodził z dynastii Piastów. Był najstarszym synem księcia opolskiego Bolka II i Elżbiety Świdnickiej (wnuczki Władysława Łokietka). Po śmierci Bolka II w 1356 został władcą niewielkiego księstwa opolskiego poddanego zwierzchnictwu czeskiemu.
W 1364 wziął udział w orszaku węgierskim na słynnym zjeździe władców w Krakowie. Mianowany przez Ludwika palatynem stał się najważniejszym po królu człowiekiem w państwie.
Po śmierci Kazimierza W. 1370 r. rządził w Polsce Ludwik Węgierski przez swoich zastępców. W r. 1372 oddał zarząd Rusi Władysławowi Opolskiemu, który tu władał do r. 1378, poczem Ludwik węgierski wcielił Ruś do korony węgierskiej i ustanowił tu swoich namiestników. (...) W połowie grudnia 1373 r. bawił tu w Jarosławiu Władysław Opolczyk i powziął postanowienie nadania miastu nowej lokacji, a mianowicie na prawie magdeburskim. Dotyczący dokument wydał we Lwowie dnia 7 grudnia 1375 r. Dotychczas miasto skupiało się na wzgórzu, gdzie dziś stoi klasztor pobenedyktyński. Stał tam zamek i kościół parafjalny św. Mikołaja. Opolczyk zarządził przeniesienie miasta i zamku na miejsce, gdzie dziś rozciąga się śródmiescie. Dawny zamek nie nadawał się na nowe stosunki, toteż Opolczyk zbudował nowy zamek, który prawdopodobnie przetrwał, acz drewniany, do r. 1500. Niewątpliwie był w tym czasie restaurowany i odnawiany, aż w r. 1500 uległ pożarowi, a Spytek Jarosławski zbudował wtedy zamek nad Sanem. Przy nadaniu Jarosławiowi lokacji na prawie niemieckiem, rozporządził Władysław, by tak wójt (niewątpliwie niemiec), jak i mieszczanie (zapewne niemcy) cieszyli się jego hojnością. Wytyczył więc miastu miejsce na budowę dworzyszcz i poobdzielał mieszczan gruntami.
Makara, Jakób,
Dzieje parafji jarosławskiej, Odbitka z czasopisma Jarosławskie Wiadomości Parafjalne, Jarosław 1936, s.4
Opole
