ulice.jaroslaw.pl
 ul. Ostrogskich 

Metryka

Jarosław, ul. Ostrogskich, 2011

Nazwa według obowiązującej uchwały:

Ostrogskich

Nazwa TERYT*Krajowy Rejestr Urzędowy Podziału Terytorialnego Kraju
CechaNazwa 1Nazwa 2Id. ULIC
ulicaOstrogskich15381

Dzielnica: I

Historia nazwy:

  1. Świętojańska (Świętego Jana) (Platea S. Joanis)
    - wg planów z XVI wieku

  2. Ostrogskich
    dokument nadania nazwy: Uchwała z 1892 r.
    kolejne: Uchwała z 1923 r., Uchwała Nr III/20/88



Lokalizacja

  Początek: N 50° 1′ 9.79″, E 22° 41′ 0.56″  |   Koniec: N 50° 1′ 11.21″, E 22° 40′ 58.43″



Patroni

Aleksander Ostrogski
herbu Ostrogski (1570-1603) - książę, wojewoda wołyński, najmłodszy syn Konstantyna Wasyla Ostrogskiego i Zofii z Tarnowskich, brat Janusza. Urodził się w dobrach tarnowskich, wniesionych do rodziny przez matkę, która zmarła przy porodzie. Kształcił się na dworze ojcowskim w Ostrogu. W 1592 ożenił się z Anną z Kostków, która wniosła mu w posagu między innymi Jarosław, gdzie odtąd spędzał większość czasu. W 1593 mianowany wojewodą wołyńskim, jako następca starszego brata Janusza. Prowadził zbliżoną do niego politykę prohabsburską, ale nigdy nie odszedł od religii prawosławnej i był przeciwny unii brzeskiej. O granice swoich dóbr toczył ostre spory m.in. z Janem Tomaszem Drohojowskim, referendarzem koronnym, oraz Miękickimi. Był wybrany prowizorem przez protestancko-prawosławną konfederację wileńską w 1599.
Anna Ostrogska
(1575-1635) - księżna herbu Dąbrowa. Córka wojewody sandomierskiego Jana Kostki i Zofii z Odrowążów. Po śmierci rodziców pod opieką brata przyrodniego Jana Kostki, który sprawował nadzór nad jej majątkiem. W 1592 opiekę nad nią i jej siostrą Katarzyną przejął stryj Krzysztof Kostka, wojewoda pomorski. W 1592 lub 1593 wyszła za mąż za Aleksandra Ostrogskiego. W 1594 dokonała wraz z siostrą podziału dóbr macierzystych; jej przypadła połowa miasta Jarosławia wraz z 19 wsiami oraz klucz kańczudzki w ziemi przemyskiej, Dzików i klucz piękoszowski w ziemi sandomierskiej, Czercz na Podolu oraz dwór w Krakowie. W 1606 wykupiła od Katarzyny drugą połowę miasta. Po śmierci męża w 1603 prowadziła bardzo pobożne życie. Ufundowała bursę przy kolegium, ofiarowała jezuitom folwarki w Tywonii, Łazach i Ptehorce na Wołyniu, sprowadziła do Jarosławia benedyktynki.

Oceniając w krótkości i na podstawie dostępnych nam materiałów źródłowych działalność Anny Ostrogskiej stwierdzić należy, że życie jej nie było pełne jakichś nadzwyczajnych czynów i nie dlatego należy się jej pamięć nasza. Zasługi wojewodziny wołyńskiej i dziedziczki Jarosławia wkraczały w inną, skromniejszą dziedzinę, która zawarła się prawie bez reszty w długoletnim władaniu miastem. W nim spędziła Anna ze Sztembergu całe prawie swe życie, tu postawiła monumentalne pomniki fundacyjne, którymi dzisiaj i jeszcze Jarosław chlubić się może, tu otwierała serce i kiesę dla potrzebujących jej pomocy, tu przodowała wszystkim w pochodzie kultury polskiej. Jako gorliwa i ofiarna strażniczka wiary dała się owładnąć dewocji i wpływom jezuitów, bez których rady niczego prawie nie czyniła, wyrobiła w sobie nawet sporą dozę nietolerancji wyznaniowej. Nie należy jednak zapominać o tym, że ówczesny Jarosław leżał na pograniczu dwu wzajemnie zwalczających się kultur: zachodniej i wschodniej i że tu rozwój katolicyzmu szedł w parze z równoczesnym umacnianiem się polskości na tym odcinku Rzplitej.
  Gottfried, Kazimierz, Anna Ostrogska : wojewodzina wołyńska, Jarosław 1939, s.84