ulice.jaroslaw.pl
 ul. Wilsona 

Metryka

Jarosław, ul. Wilsona, 2011

Nazwa według obowiązującej uchwały:

Wilsona

Nazwa TERYT*Krajowy Rejestr Urzędowy Podziału Terytorialnego Kraju
CechaNazwa 1Nazwa 2Id. ULIC
ulicaWilsona24320

Dzielnica: II

Historia nazwy:

  1. Wilsona
    dokument nadania nazwy: brak danych
    kolejne: Uchwała Nr III/20/88

    Uwaga: Przed 1991 r. środkowy fragment obecnej ul. Wilsona był
    częścią Placu Wolności (dz. ewid. 5435)



Lokalizacja

  Początek: N 50° 0′ 46.41″, E 22° 41′ 20.17″  |   Koniec: N 50° 0′ 37.24″, E 22° 41′ 28.87″



Patron

Thomas Woodrow Wilson
(1856-1924) - 28. prezydent USA (1913-1921), w 1919 otrzymał Pokojową Nagrodę Nobla "za powołanie Ligi Narodów". 8 I 1918 w orędziu do Kongresu przedstawił program pokojowy nazwany "czternastoma punktami Wilsona". Postulował w nim podjęcie działań dla zapewnienia sprawiedliwszyego świata po I wojnie światowej. Dla Polski ważny był 13. punkt, mówiący o utworzeniu niepodległego państwa polskiego z dostępem do morza na terenach zamieszkanych w większości przez ludność polską. Z inicjatywy Wilsona, 28 VI 1919 w Wersalu przyjęto przez konferencję pokojową Statut Ligi Narodów. Stał się on pierwszą częścią traktatu wersalskiego i wszedł w życie po ratyfikacji 10 I 1920. Celem Ligi Narodów było utrzymanie pokoju i współpracy na świecie, a impulsem do jej utworzenia był wielki rozlew krwi podczas I wojny światowej.
Na początku roku 1917 sprawa polska stała się sprawą midzynarodową. Takie znaczenie nadała jej proklamacja wilsonowska. Orędzie Prezydenta Stanow Zjednoczonych Woodrowa Wilsona z 22 stycznia 1917 r. proklamowalo jako jeden z warunków przyszłego pokoju utworzenie Polski niepodleglej, zjednoczonej i samodzielnej z dostępem do morza. Proklamacja ta wywolała szczery i gorący entuzjazm całego społeczeństwa polskiego i glęboką wdzięczność dla prezydenta Wilsona i wpłynęła na ujednostajnienie rozbieżnych dotąd poglądów społeczeństwa polskiego w sprawie odzyskania niepodległości Państwa Polski ego. Kombinacje odbudowy państwowości polskiej przy poparciu któregokolwiek z państw rozbiorczych zbankrutowały już w ciągu pierwszych lat wojny, po proklamacji zaś wilsonowskiej straciły całkowicie rację bytu.
  Wondaś, Andrzej, Szkice do dziejów Jarosławia, 1936, T.2