|
Zygmunta
ul. Krasińskiego | |
Metryka
Jarosław, ul. Zygmunta Krasińskiego, 2011
Nazwa według obowiązującej uchwały:
Zygmunta Krasińskiego
Dzielnica: VI
Historia nazwy:
Lokalizacja
Początek: N 50° 1′ 6.24″, E 22° 39′ 37.99″ |
Koniec cz.1: N 50° 1′ 3.78″, E 22° 39′ 27.18″ | Pocz. cz.2: N 50° 1′ 3.06″, E 22° 39′ 21.95″
Patron
hrabia herbu Ślepowron (1812-1859) - jeden z trójcy wieszczów, największych poetów polskiego romantyzmu. II Ordynat na Opinogórze. Debiutował w 1828 jako autor przepojonych makabrą opowieści gotyckich. Już wtedy ujawniły się najbardziej charakterystyczne cechy jego pisarstwa: obsesja cierpienia, zagłady i śmierci, a przy tym wewnętrzny konflikt między życiowym konwenansem a etosem romantycznej walki narodowowyzwoleńczej, dały obfity plon w postaci twórczości literackiej pełnej frenezji, obrazów piekielnych oraz ostrych dysonansów na tle religijnym i społecznym.
W późniejszym czasie - około 1847, wraz z wydaniem Ostatniego - Wieszcz zastąpił skrajną rozpacz dotychczasowych dzieł przesłaniem etyki chrześcijańskiej, która z czasem, uzupełniona o myśl mesjanistyczną, przerodzi się w żarliwe zawołania do ewangelicznej miłości.
Poprzedni patron
herbu Rogala (1735-1801) biskup warmiński od 1767, arcybiskup gnieźnieński od 1795, książę sambijski, hrabia Świętego Cesarstwa Rzymskiego, prezydent Trybunału Głównego Koronnego w Lublinie w 1765, proboszcz przemyski, kustosz kapituły katedralnej lwowskiej w 1765, poeta, prozaik i publicysta, encyklopedysta, kawaler maltański zaszczycony Krzyżem Devotionis, mianowany biskupem tytularnym Verinopolis w 1766.
Jeden z głównych przedstawicieli polskiego oświecenia. Nazywany "księciem poetów polskich". Tworzył głównie bajki, satyry i poematy heroikomiczne.
Napoleon Stanisław Adam Feliks Zygmunt Krasiński
