ulice.jaroslaw.pl
Ignacego
 ul. Kraszewskiego 

Metryka

Jarosław, ul. Ignacego Kraszewskiego, 2011

Nazwa według obowiązującej uchwały:

Ignacego Kraszewskiego

Nazwa TERYT*Krajowy Rejestr Urzędowy Podziału Terytorialnego Kraju
CechaNazwa 1Nazwa 2Id. ULIC
ulicaKraszewskiegoIgnacego9870

Dzielnica: I

Historia nazwy:

  1. Cygańska

  2. Kraszewskiego
    dokument nadania nazwy: Uchwała z 1892 r.
    kolejne: Uchwała z 16 kwietnia 1902 r., Uchwała z 1923 r.

  3. Parkowa (Parkstrasse) - podczas okupacji niemieckiej

  4. Obrońców Stalingradu
    (nazwa funkcjonowała przez krótki okres po 1945 r.)

  5. Ignacego Kraszewskiego
    dokument nadania nazwy: brak danych
    następny: Uchwała Nr III/20/88



Lokalizacja

  Początek: N 50° 0′ 58.48″, E 22° 40′ 39.76″  |   Koniec: N 50° 1′ 25.57″, E 22° 40′ 27.03″



Patron

Józef Ignacy Kraszewski
(1812-1887) – polski pisarz, publicysta, wydawca, historyk, działacz społeczny i polityczny, autor z największą liczbą wydanych książek i wierszy w historii literatury polskiej oraz malarz. Pseudonimy literackie: Bogdan Bolesławita, Kaniowa, Dr Omega, Kleofas Fakund Pasternak, JIK, B.B. i inne. W licznych utworach zawarł obraz współczesnego mu społeczeństwa oraz polskiej narodowej przeszłości. Niezwykle płodny, zadziwiający ogromem swych prac, napisał i wydał około 600 tomów, nie licząc w tym pracy redakcyjnej, mnóstwa artykułów w czasopismach i olbrzymiej korespondencji prywatnej. Najważniejszym działem twórczości Kraszewskiego są powieści: w ciągu 57 lat napisał ich 232. Zajmował się krytyką literacką i artystyczną, badaniami historycznymi, działalnością redaktorską i publicystyczną. Malował widoki akwarelowe, rysował portrety, był też zręcznym akwaforcistą.

Dawna nazwa

była jedną z największych bitew II wojny światowej. Toczyła się w okresie od 23 sierpnia 1942 do 2 lutego 1943. Celem Niemców było zdobycie miasta Stalingrad (dziś Wołgograd) nad Wołgą, ważnego ze względu na plany zajęcia Kubania i Kaukazu. W rejonie Stalingradu 23 listopada 1942 wojska radzieckie zamknęły w kotle 6 Armię generała Friedricha Paulusa, część 4 Armii Pancernej oraz jednostki rumuńskie (łącznie około 260-270 tys. żołnierzy, w tym 9590 Rumunów i 20300 tzw. Hilfswillige). Próby odblokowania stalingradzkiego kotła nie powiodły się. Dowództwo 6 Armii odrzuciło propozycję kapitulacji. Bitwa zakończyła się klęską Niemców i olbrzymimi stratami po obu stronach. Uznawana jest za przełomową w działaniach na froncie wschodnim.