Metryka
Jarosław, ul. Królowej Jadwigi, 2011
Nazwa według obowiązującej uchwały:
Królowej Jadwigi
Dzielnica: II
Historia nazwy:
Lokalizacja
Początek: N 50° 0′ 55.68″, E 22° 41′ 21.44″ |
Koniec: N 50° 0′ 45.67″, E 22° 40′ 58.48″
Patronka
również Królowa Jadwiga (1373 lub 1374-1399) - z dynastii Andegawenów, córka Ludwika Węgierskiego i Elżbiety Bośniaczki, w 1384 koronowana na króla Polski, a następnie po koronacji w 1386 swego męża Władysława Jagiełły na króla Polski, została królową Polski. Apostołka Litwy, święta Kościoła katolickiego oraz patronka Polski.
Na swoim dworze skupiła elitę intelektualną Polski (Piotr Wysz, Mateusz z Krakowa, Hieronim z Pragi). Zleciła pierwsze w naszej historii tłumaczenie Księgi Psalmów na j. polski.
Fundowała wiele nowych kościołów oraz uposażała już istniejące klasztory. Opiekowała się szpitalami. W 1397 założyła bursę dla polskich i litewskich studentów przy Uniwersytecie Karola w Pradze, oraz uzyskała zgodę papieża na utworzenie fakultetu teologii na Akademii Krakowskiej.
Według zapisów kronikarzy Święta Jadwiga uprawiała surowe umartwienia.
Po śmierci Ludwika królowa Jadwiga na żądanie panów polskich upomniała się o zwrot Rusi Czerwonej. Gdy jednak Węgrzy dobrowolnie nie chcieli ustąpić, zmusiła ich do tego silą zbrojną, zadając im w r. 1387 klęskę pod Stubnem, Przed tą bitwą bawiła ona w Jarosławiu,
gdzie 18 lutego nadała przywilej dla mieszkańców ziemi Przemyskiej, że ich od Polski nie odłączy i ze starostą nigdy nie zostanie książę z domu panującego (z powodu nadużyć Władysława Opolskiego). Wedle legendy miała się wówczas przed wysłaniem wojsk do boju modlić o zwycięstwo w drewnianym kościółku za miastem, gdzie dziś kościół P. Marii.
Orłowicz, Mieczysław,
Jarosław: jego przeszłość i zabytki: (przewodnik ilustrowany), Uniwersytet Żołnierski w Jarosławiu, Lwów, Warszawa 1921
Były patron
(1866-1925) - działacz polskiego i międzynarodowego rewolucyjnego ruchu robotniczego i komunistycznego, współzałożyciel Związku Robotników Polskich i Socjaldemokracji Królestwa Polskiego i Litwy,
działacz lewego skrzydła SPD, jeden z przywódców Związku Spartakusa, współtwórca Kominternu (Międzynarodówki Komunistycznej), przewodniczący Tymczasowego Komitetu Rewolucyjnego Polski.
Redaktor prasy socjalistycznej, publicysta i wydawca.