|
ul. Powstania Styczniowego | |
Metryka
Jarosław, ul. Powstania Styczniowego, 2011
Nazwa według obowiązującej uchwały:
Powstania Styczniowego
Dzielnica: VI
Historia nazwy:
Lokalizacja
Początek: N 50° 1′ 3.30″, E 22° 40′ 1.84″ |
Koniec: N 50° 1′ 2.10″, E 22° 39′ 55.35″
Nazwa
- polskie powstanie narodowe przeciwko Imperium Rosyjskiemu, ogłoszone Manifestem 22 stycznia wydanym w Warszawie przez Tymczasowy Rząd Narodowy. Wybuchło 22 stycznia 1863 w Królestwie Polskim i 1 lutego 1863 na Litwie, trwało do jesieni 1864, zasięgiem objęło ziemie zaboru rosyjskiego, tj. Królestwo Polskie i ziemie zabrane.
Było największym polskim powstaniem narodowym. Miało charakter wojny partyzanckiej, w której stoczono ok. 1200 bitew i potyczek.
Mimo początkowych sukcesów zakończyło się klęską powstańców. Powstanie przyczyniło się do korzystniejszego niż w dwóch pozostałych zaborach i w etnicznej Rosji uwłaszczenia chłopów, zarówno w Królestwie, jak i na ziemiach zabranych.
Nieduża odległość (ok. 40 km) od granicy austriacko-rosyjskiej powodowała, że rejon Jarosławia był dobrym miejscem na bazę pomocniczą i organizacyjną dla powstania.
Na wieść o jego wybuchu, w okolicznych lasach sieniawskich zaczęli gromadzić się ochotnicy pragnący wesprzeć walczących. W 600-osobowym oddziale zorganizowanym przez płk. Leona Czechowskiego znalazło się około stu jarosławian. Po stoczeniu kilku walk pod Hutą Krzeszowską, Harasinką, Krzeszowem, Potokiem i Jedlinkami, oddział ten pod naporem przeważających sił przeciwnika przeszedł na teren zaboru austriackiego i dość szybko, bo już w marcu 1863 r. został rozbrojony, a jego dowódca aresztowany.
Po tym wydarzeniu nieustępliwi jarosławscy ochotnicy wstąpili do innych walczących oddziałów. Wśród nich były też kobiety. Jarosław jak i okolice aż do zakończenia powstania pozostawały jego zapleczem organizacyjnym i zaopatrzeniowym, a kpiący sobie z wydanych nakazów ochotnicy, nadal zasilali szeregi walczących.
Zięba, Zbigniew,
Jarosławianie w Powstaniu styczniowym 1863 r.,
Biuletyn m. Jarosławia nr 2(122)/2003