ulice.jaroslaw.pl
 ul. Świętojańska 

Metryka

Jarosław, ul. Świętojańska, 2011

Nazwa według obowiązującej uchwały:

Świętojańska

Nazwa TERYT*Krajowy Rejestr Urzędowy Podziału Terytorialnego Kraju
CechaNazwa 1Nazwa 2Id. ULIC
ulicaŚwiętojańska22548

Dzielnica: I

Historia nazwy:

  1. Świętojańska
    dokument nadania nazwy: Uchwała z 1892 r.
    kolejne: Uchwała z 1923 r., Uchwała Nr III/20/88

  2. Uwaga: Wcześniej (XVI w.) nazwę Świętojańska lub Świętego Jana
    (Platea S. Joanis) nosiła obecna ul. Ostrogskich



Lokalizacja

  Początek: N 50° 1′ 10.08″, E 22° 40′ 53.55″  |   Koniec: N 50° 1′ 7.82″, E 22° 40′ 48.99″



Nazwa

Świętojańska
, inaczej Świętego Jana - ulica prowadząca do kościoła i kolegium św. Jana, dzisiejszej Kolegiaty Bożego Ciała.

Kościół parafialny
Kościół farny pod wezwaniem i
- murowany w stylu renesansowym, zbudowany wraz z sąsiadującym kolegium według planów Józefa Bricciusa w latach 1582-1594 dla osiedlonych w Jarosławiu w 1574 jezuitów. Ufundowany przez Zofię z Odrowążów, żonę wojewody pomorskiego Jana Kostki. W 1594 poświęcony przez biskupa Wawrzyńca Goślickiego. Po kasacie jezuitów w 1773 zamieniony przez Austriaków na magazyn wojskowy. W 1808 wykupiony przez księcia Adama Czartoryskiego i podarowany parafii. Jego wnętrze uległo spaleniu w 1862, a po remoncie został poświecony w 1863. Konsekrował go pod wezwaniem Bożego Ciała sufragan przemyski biskup Jakub Glazer w 1890.
Źródło: kolegiata.org

Kościół świętojański stał się prawdziwą ozdobą miasta; zbudowany w ciągu dwunastu lat (1582-1594) w stylu włoskiego renesansu wedle planów architekty zakonnego Józefa Bricciusa, zdobny na zewnątrz piękną renesansową attyką posiadał obszerne trzynawowe, polichromowane wnętrze. Kopuły typu włoskiego zachowały do dziś jeszcze w dwu bocznych kaplicach. Z dawnego urządzenia wnętrza tj. jedenastu ołtarzy pięknie rzeźbionych, ambony, ławek, cennych obrazów nic się do dnia dzisiejszego nie dochowało. Pod posadzką ogromne podziemia służyły za miejsce wiecznego spoczynku zakonnikom i dobrodziejom klasztoru. Z kościołem łączyły się bezpośrednio obszerne piętrowe gmachy klasztorne z wyniosłą wieżą i dużym dziedzińcem; mieściły one mieszkanie zakonników i znane szeroko w całym kraju szkoły jezuickie (kolegjum).
  Gottfried, Kazimierz, Jezuici w Jarosławiu, Jarosław 1933, s. 11