|
Hetmana Jana ul. Tarnowskiego | |
Metryka
Jarosław, ul. Hetmana Jana Tarnowskiego, 2011
Nazwa według obowiązującej uchwały:
Hetmana Jana Tarnowskiego
Dzielnica: I
Historia nazwy:
Lokalizacja
Początek: N 50° 1′ 1.03″, E 22° 41′ 1.51″ |
Koniec: N 50° 1′ 7.39″, E 22° 41′ 29.41″
Patron
herbu Leliwa (1488-1561) - pamiętnikarz, teoretyk wojskowości, mówca, kasztelan krakowski od 1536, wojewoda krakowski od 1535, wojewoda ruski od 1527, kasztelan wojnicki od 1522, starosta sandomierski, lubaczowski, stryjski, chmielnicki, w latach 1527-1533, 1539-1546, 1547-1551, 1554-1555 i 1557-1559 dzierżył buławę hetmana wielkiego koronnego.
Brał udział w wojnie litewsko-moskiewskiej 1507-1508 i 1512-1522, w wyprawie do Mołdawii w 1512. W 1515 uczestniczył w zjeździe Jagiellonów z Habsburgami w Wiedniu. Zwiedził wiele krajów na Bliskim Wschodzie i w Zachodniej Europie.
Walczył w wojnie polsko-krzyżackiej 1519-1521 i w wojnie habsbursko-tureckiej w roku 1521. W 1534 dowodził polsko-litewską wyprawą na Moskwę. W 1538, w czasie wojny z Mołdawią, oblegał zamek w Chocimiu. Zmienił organizację wojska polskiego i wprowadził kodeks dyscypliny wojskowej.
On ku rozszerzeniu handlu w Jarosławiu przez walne wówczas jarmarki przywileje od Zygmunta króla wyjednał Dany w Krakowie r. 1531 dowodzi, iż Jarosław uważany był jako celny w państwie skład towarów obcych i krajowych. Jan Tarnowski tu kupców z zagranicy przez znamienite swobody i korzyści zwabił i zachęcił; on zrujnowany przez Tatarów zamek podniósł i umocnił; on słusznego obywatela starostą jarosławskim ustanowił, on tu zwierzyniec założył, spichlerze wystawił.
Jarosław Jana Tarnowskiego i jego domu pamiątkę czcić z wdzięczności powinien.
Makara, Jakób,
Dzieje parafji jarosławskiej, Odbitka z czasopisma Jarosławskie Wiadomości Parafjalne, Jarosław 1936, s.58
Poprzedni patron
(1896-1939) - polski działacz socjalistyczny i komunistyczny. Członek kolejno Polskiej Partii Socjalistycznej, PPS-Opozycji i Komunistycznej Partii Polski. Od 1916 w Polskiej Organizacji Wojskowej, później także w Pogotowiu Bojowym PPS.
Szef wydziału śledczego Milicji Ludowej PPS w Lublinie, ochraniającej Tymczasowy Rząd Ludowy Republiki Polskiej powołany w XI 1918 przez I. Daszyńskiego. W XX-leciu międzywojennym kilkakrotnie skazany na wieloletni pobyt w więzieniu za antypaństwową działalność komunistyczną i przynależność do sekcji wojskowej KPP będącej agenturą Związku Sowieckiego.
Dawny patron
(1866-1936) - polski polityk socjalistyczny, poseł do Izby Posłów Reichsratu Przedlitawii, premier rządu lubelskiego w 1918, publicysta, współzałożyciel PPSD (Polskiej Partii Socjalno-Demokratycznej), później PPS, w 1929 jeden z założycieli Centrolewu. W czasie przewrotu majowego w 1926 poparł Józefa Piłsudskiego, później jednak przeszedł do opozycji. Marszałek Sejmu w latach 1928-1930. W działalności konspiracyjnej i twórczości publicystycznej używał pseudonimów: Daszek, Żegota, Ignis.