Metryka
Jarosław, ul. Pełkińska, 2011
Nazwa według obowiązującej uchwały:
Pełkińska
Dzielnica: I
Historia nazwy:
Lokalizacja
Początek: N 50° 1′ 12.73″, E 22° 40′ 48.20″ |
Koniec: N 50° 1′ 46.02″, E 22° 40′ 16.50″
Nazwa
- nazwa wsi
Pelkynye występuje w dokumentach źródłowych w I poł. XV w., kiedy wraz z dobrami jarosławskimi należała do Spytka z Tarnowa, wojewody sandomierskiego. W 1458 r. Jarosław wraz z Pełkiniami otrzymał jego wnuk - Spytko III. W 1462 r. Pełkinie i Kostków sprzedane zostały za 800 grzywien braciom Janowi i Pawłowi Łysakowskim. W końcu XVI w. jedyną właścicielką była Zofia z Odrowążów Kostkowa (prawnuczka Spytka III, wdowa po ostatnim z Jarosławskiej linii Tarnowskich Janie Krzysztofie Tarnowskim). Jej drugi mąż, Jan Kostka, prowadził poważna działalność budowlaną, m.in. rozbudował zamek w Jarosławiu i postawił murowany pałac w Pełkiniach (1575-1580?), otoczony ozdobnym ogrodem z wodotryskami.
Obecnie obszar Pełkiń dzieli się na kilka części, z których każda posiada własną nazwę. Są to: Lechy, Podwórze, Wygarki, Garbek, oraz dwa przysiółki odległe od Pełkiń o 3 km - Jerzyk i Łazy Pełkińskie.
Południowa część to Wygarki, gdzie na wzgórzu wznoszącym się malowniczo nad stawem widnieją budynki majątku dworskiego. Nazwa Wygarki zapewne pochodzi od spalonych, wygorzałych niegdyś za najazdów tatarskich zabudowań, przypuszczalnie około 1627 r. (przekaz legendy).
Dyrda, Anna,
Zarys dziejów wsi Pełkinie, Rocznik Stowarzyszenia Miłośników Jarosławia, 1984-85, s.101
Były patron
(1895-1934) - polski polityk, legionista, pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego (dowódca jednego z odcinków obrony Lwowa podczas wojny polsko-ukraińskiej 1918-1919), pracownik Ministerstwa Spraw Wojskowych, następnie sekretarz stanu w tym resorcie (1929-1930), poseł na Sejm II i III kadencji w II RP z ramienia Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem (1928 i 19301934, przez pewien czas wiceprezes BBWR), II zastępca szefa Sztabu Generalnego (1928-1929), minister bez teki i wicepremier w rządzie Walerego Sławka (1930-1932), minister spraw wewnętrznych w rządach A. Prystora, J. Jędrzejewicza i L. Kozłowskiego (1932-1934), jeden z najbliższych współpracowników J. Piłsudskiego po przewrocie majowym, zaliczany do czołowych członków tzw. grupy pułkowników. Zamordowany przez członka Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów.
Pełkinie
